Еутаназијата е контроверзна тема која внесува дебата околу хуманиот третман на животните и донесувањето на крајни одлуки. Во своето изворно значење, еутаназијата се однесува на човековата желба и молитва за “добра” или “блага” и безболна смрт со целосно почитување на животот и прифаќање на смртта како неизбежна состојба. Сепак, постојат различни ставови и враќање на оваа одлука во контекстот на животните.
Векови наваму, човекот се развива себеси над сите други живи суштества и често ги поставува животните како средство за негова корист. Се подразбира дека животните постојат за да му служат на човекот, како што тврдел учителот Аристотел, или дека животните се машини без свест и способност да чувствуваат задоволство, радост или болка, како што го тврдел Рене Декарт. Сепак, се поставува прашање дали ова е вистински точно.
Примерите од ветеринарниот дневник илустрираат моментите кога сопствениците мораат да одлучат. Прикажаните случаи вклучуваат сериозни повреди и болести кај животните, каде изгледите за опоравување или квалитетен живот се минимални или невозможни. Ваквите ситуации ги тераат сопствениците да се соочат со тешки одлуки.
еутаназијата претставува финална одлука која им помага на безнадежните случаи да завршат со болката и неспособноста за квалитетно живеење. еутаназијата во ветеринарната медицина се применува за животни кои страдаат или не можат да имаат квалитетен живот поради неизлечиви болести или повреди.
Споменувањето на еутаназијата често предизвикува полемики и дискусии бидејќи се гледа како форма на убиство. Со приближувањето на нашата земја кон Европската унија, се прифаќаат правилници што ја дефинираат процедурата за еутаназија на животните. Главната цел на еутаназијата е завршување на животните функции на тие кои страдаат од неизлечливи болести или не се способни да имаат квалитетен живот согласно современите стандарди на живеење.
решавање на проблемот со бездомните животни е уште една составна точка на дебатата. Програмите за контрола на бездомните животни обично вклучуваат методи на стерилизација и ресоцијализација. Но масовното труење на животните или ненадежната елиминација на бездомните животни со огненострелно оружје не се во согласност со хуманото односување и нормите за хармонично сожителство со природата.
Во заклучок, еутаназијата останува прашање на сопственикот и неговиот индивидуален однос кон своето милениче. Тоа е морална и етичка дилема која се појавува во чувствителни моменти. Соодветното разбирање и примена на еутаназијата може да им помогне на животните да ги завршат своите животи со достоинство и без болка.