Габични заболувања


Габични заболувања – микотични дерматози

Габичните заболувања претставуваат сериозен проблем кај домашните миленици и луѓето воопшто, бидејќи многу од овие паразити се зоонози, односно можат да се пренесуваат и на луѓето.

Габичките се паразити од растително потекло кои формираат колонии во вид на ситни влакненца или зрнца кои, под влијание на ултравиолетовата светлина, стануваат флуоресцентни. Тие се концентрираат околу и во влакното каде што се населуваат и создаваат спори откако пробиваат површинскиот дел од кожата.

Зафатените влакна губат боја и еластичност, лесно се кршат и паѓаат. Местата без влакна се променети, покриени со пепелав првут или црвенило кое честопати е инфицирано од бактерии, што предизвикува гнојни промени.

Габичните инфекции се пренесуваат преку директен контакт на заболени животни со здрави животни. Здравствениот статус, полот, староста, кондицијата и видот на животното имаат големо влијание на можноста за инфекција. Друг начин на заразување е преку опрема или предмети кои биле користени на болни животни, а потоа на здрави.

Општо е тоа што габичките задржуваат вирулентност (способноста за заразување) и кога се надвор од телото на домаќинот, преку создавање на спори кои можат да останат живи и по неколку години. Габичните инфекции предизвикуваат токсични, алергиски и воспалителни процеси.

Најчестите патогени габички кај домашните миленици се:

  1. Микроспорион
  2. Трихофитон
  3. Ахорион
  4. Епидермофитон

Секој од овие родови причинува најчести заболувања како микроспорија, трихофиција, фавус и епидермофитија.

Според метаболичките продукти што се создаваат, габичките се делат на примитивни, сапрофитски, кератофилни и зооантропофилни.

Дерматомикозите, кои се заболувања на кожата, се поделени на површински и длабоки.

Површинските дерматози вклучуваат:

  1. Трихофиција: Карактеризира се со појава на концентрични кругови на кожата без влакна, покриени со првут или мозолчиња кои можат да се инфицирани од бактерии.
  2. Микроспорија: Предизвикува воспалителен процес и опагање на влакното, и може да се јави во површинска, длабока или скриена форма. Главата, телото, нозете и опашката можат да бидат зафатени.
  3. Фавус: Често се јавува кај човекот и птиците. На кожата се појавуваат белузлави наслаги, а специфично за фавусот е мирисот на гнилеж.
  4. Кандидиоза: Ја зафаќа кожата, ноктите и слузниците на птиците и луѓето, вклучувајќи го устниот шуплинак, хранопроводот и стомачниот апарат.

Дерматомикозите претставуваат голем проблем во ветеринарната медицина и лекувањето може да биде долготрајно и скапо. Затоа, редовна хигиена и третмани на кожата и влакната се важни за здравјето на милениците.

Секојдневната контрола, вклучувајќи го чешлањето, тримувањето, капењето итн., треба да биде дел од рутината за одржување на здрава кожа и влакна на милениците.