Штенечак


Дрвениот бес (Штенечак, дистемпер, хундестампе) е вирусна болест која сериозно загрозува кучињата како и популацијата на кучиња во целиот свет. Најчесто кучињата заболуваат во периодот од одбивање од цицање до втората година од животот, но заболувањето може да се јави и кај повозрасните кучиња. Болеста се појавува преку целата година, особено во рана есен и доцна пролет. Заразувањето се пренесува преку контакт меѓу болно и здраво куче, како и преку кашлање, урина, фецес, гурелки од очите и други секрети на заразениот организам. Индиректно, болеста може да се пренесува преку облеката на човекот кој контактира со кучиња, преку храна, предмети и опрема.

Инкубацијата или времетраењето од навлегување на причинителот до појава на првите клинички знаци трае обично од 3 до 7 дена. Кучињата кои се заразени со дрвениот бес покажуваат загрозеност со одбивање на храна, апатичност и депресија. Трепкањето на очите и зацрвенетоста на слузокожата на очните капаци се впечатливи симптоми, како и повишена температура на организмот. Во текот на болеста, вирусот пристапува до различни органи во телото и предизвикува различни облици на штенечакот. Облиците на болеста можат да бидат катарален, белодробен, стомачен и нервен. Катаралниот облик се карактеризира со крварење на слузниците и гноен исцедок на очите. Белодробниот облик предизвикува проблеми на дишниот систем, како што се бронхопнеумонија, кашлање и тешко дишење со исцедок од носот со чоколадна боја. Стомачниот облик предизвикува проблеми на стомачниот апарат, вклучувајќи сува уста, бел јазик, непријатен здив, често повраќање и долготраен пролив со пенлива конзистенција и чоколадеста боја. Нервниот облик е најтежок и предизвикува нервни проблеми како агресивност, депресија, парализи, парези, треперење на одредени делови на телото и нерегулирано лаење.

Лекувањето на штенечак е тешко и симптоматско, а хиперимун серум може да помогне во заздравувањето од болеста. Превентивата, вклучувајќи вакцинација, е најдобрата заштита од оваа болест. Препорачаната шема за вакцинација вклучува аплицирање на вакцини во рана возраст, со ревакцинација секоја година. Пасивна имунизација може да се постигне преку вакцинирање на гравидните кучки во одреден период од бременоста.